Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο...

από Admin Σαβ Μαρ 19, 2011 6:57 pm

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Αποσπάσματα από το έργο του: Μυθιστόρημα

Τ᾿ ἄστρα τῆς νύχτας μὲ γυρίζουν στὴν προσδοκία
τοῦ Ὀδυσσέα γιὰ τοὺς νεκροὺς μὲς στ᾿ ἀσφοδίλια.
Μὲς στ᾿ ἀσφοδίλια σὰν ἀράξαμε ἐδῶ-πέρα θέλαμε νὰ βροῦμε
τὴ λαγκαδιὰ ποὺ εἶδε τὸν Ἅδωνι λαβωμένο.

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20044B1

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20044B1

Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός, ὅλο βουνὰ
ποὺ ἔχουν σκεπὴ τὸ χαμηλὸ οὐρανὸ μέρα καὶ νύχτα.

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20030B1

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20030B1

Ὁ τόπος μας εἶναι κλειστός. Τὸν κλείνουν
οἱ δυὸ μαῦρες Συμπληγάδες. Στὰ λιμάνια
τὴν Κυριακὴ σὰν κατεβοῦμε ν᾿ ἀνασάνουμε
βλέπουμε νὰ φωτίζουνται στὸ ἡλιόγερμα
σπασμένα ξύλα ἀπὸ ταξίδια ποὺ δὲν τέλειωσαν...

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20043C1

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20043C1

Ἐδῶ ἀράξαμε τὸ καράβι νὰ ματίσουμε τὰ σπασμένα κουπιά,
νὰ πιοῦμε νερὸ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε.
Ἡ θάλασσα ποὺ μᾶς πίκρανε εἶναι βαθιὰ κι ἀνεξερεύνητη
καὶ ξεδιπλώνει μίαν ἀπέραντη γαλήνη.
Ἐδῶ μέσα στὰ βότσαλα βρήκαμε ἕνα νόμισμα
καὶ τὸ παίξαμε στὰ ζάρια.
Τὸ κέρδισε ὁ μικρότερος καὶ χάθηκε.

Ξαναμπαρκάραμε μὲ τὰ σπασμένα μας κουπιά.

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20030C1

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20030C1

...τί γύρευες μπροστὰ στὴ στάχτη
ἢ μέσα στὴ βροχὴ στὴν καταχνιὰ στὸν ἄνεμο,
τὴν ὥρα ἀκόμη ποὺ χαλάρωναν τὰ φῶτα
κι ἡ πολιτεία βύθιζε κι ἀπὸ τὶς πλάκες
σοῦ ῾δειχνε τὴν καρδιά του ὁ Ναζωραῖος,
τί γύρευες; γιατί δὲν ἔρχεσαι; τί γύρευες;

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20043D1

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... %CE%91%CE%A3%CE%A6%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%91%20043D1

Και συνεχίζει ο Σεφέρης, συνεχίζουμε κι εμείς, μες στ' ασφοδίλια που έχουμε αράξει.

Μια μέρα βροχερή. Μια μέρα ανοιξιάτικη.

Ἐδῶ τελειώνουν τὰ ἔργα τῆς θάλασσας, τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης.
Ἐκεῖνοι ποὺ κάποτε θὰ ζήσουν ἐδῶ ποὺ τελειώνουμε
ἂν τύχει καὶ μαυρίσει στὴ μνήμη τους τὸ αἷμα καὶ ξεχειλίσει
ἂς μὴ μᾶς ξεχάσουν, τὶς ἀδύναμες ψυχὲς μέσα στ᾿ ἀσφοδίλια,
ἂς γυρίσουν πρὸς τὸ ἔρεβος τὰ κεφάλια τῶν θυμάτων:
Ἐμεῖς ποὺ τίποτε δὲν εἴχαμε θὰ τοὺς διδάξουμε τὴ γαλήνη.

Δεκέμβρης 1933 - Δεκέμβρης 1934

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ (Μυθιστόρημα)

από Admin Σαβ Μαρ 19, 2011 7:48 pm

Ασφόδελοι... ένα παράρχαιο φυτό του τόπου.

Ένα υπέροχο λουλούδι.

Αυτή την εποχή η Θεσπρωτία πλημμυρίζει ανθισμένους ασφόδελους ή ασφοδίλια όπως τα λέγει ο ποιητής, ο Γιώργος Σεφέρης, στο Μυθιστόρημά του.

Κάποτε από το έργο του αυτό διαλέξανε στίχους για μια σημαντική εξέταση που χρειάστηκε να δώσω. Καλοκαίρι του 1992. Κοντά είκοσι χρόνια:

γιατί γνωρίσαμε τόσο πολὺ τούτη τὴ μοίρα μας
στριφογυρίζοντας μέσα σὲ σπασμένες πέτρες, τρεῖς ἢ ἕξι χιλιάδες χρόνια
ψάχνοντας σὲ οἰκοδομὲς γκρεμισμένες ποὺ θὰ ἦταν ἴσως τὸ δικό μας σπίτι
προσπαθώντας νὰ θυμηθοῦμε χρονολογίες καὶ ἡρωικὲς πράξεις
θὰ μπορέσουμε;

γιατί δεθήκαμε καὶ σκορπιστήκαμε
καὶ παλέψαμε μὲ δυσκολίες ἀνύπαρχτες ὅπως λέγαν,
χαμένοι, ξαναβρίσκοντας ἕνα δρόμο γεμάτο τυφλὰ συντάγματα,
βουλιάζοντας μέσα σὲ βάλτους καὶ μέσα στὴ λίμνη τοῦ Μαραθῶνα,
θὰ μπορέσουμε νὰ πεθάνουμε κανονικά;

Δεν είναι εύκολος ο Σεφέρης. Και θυμάμαι την αγωνία μου εκείνες τις τρεις ώρες αν θα μπορούσα κι εγώ να αναλύσω σωστά το νόημα των στίχων του ή αν θα βούλιαζα στο βάλτο της αποτυχίας...

Τότε ακόμη δεν ήξερα πως ο μόνος τρόπος να νιώσεις ένα ποίημα είναι να το αφήσεις να μιλήσει στην καρδιά σου. Το μυαλό δε φτάνει. Όσες γνώσεις κι αν έχει. Γιατί οι ποιητές δε μιλάνε με το μυαλό. Μιλάνε με εικόνες, με τις αναπνοές του ανέμου και με τα κύματα της θάλασσας. Και γράφουν στα πέταλα των λουλουδιών και στις αχτίδες του φεγγαριού.

Για να καταλάβεις τους ποιητές, τους μεγάλους ποιητές, πρέπει κι εσύ αυτή τη γλώσσα να μάθεις. Τη γλώσσα της φύσης...

Κι είναι μεγάλη ευκαιρία η άνοιξη. Να σκύψεις δίπλα στα κεφαλάκια των αμέτρητων λουλουδιών και να ακούσεις τους ψιθύρους τους... Να ξεκλέψεις το αλφαβητάρι τους. Το Α του ασφόδελου και της αμυγδαλιάς, το Ι της ίριδας,

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... 028ai

το Μ της μαργαρίτας και της μανόλιας. Και πάλι το Α από τις ανεμώνες...

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο... 046au

_____________________________

Οι φωτογραφίες των λουλουδιών είναι όλες από το Δρέπανο...

Ολόκληρο το Μυθιστόρημα του Γιώργου Σεφέρη μπορεί κανείς να το διαβάσει εδώ:

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/george_seferis/novel.htm

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο...

Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο...

Απ: Μια βόλτα στη βροχή, μια βόλτα στ' ασφοδίλια, πέρα στο Δρέπανο...